Category Sąd

Należy mieć poza tym świadomość, iż w terminologii ustawowej zależnym jest prawo do opracowania (majątkowe prawa autorskie do niego), nie zaś powyżej scharakteryzowane uprawnienie twórcy utworu pierwotnego. Można wobec tego skonstatować, iż prawa zależne są szczególnego rodzaju prawa autorskimi – ze względu na uwarunkowanie ich wykonywania przez podmiot wyłącznie uprawniony. Co do treści i istoty nie różnią się one od praw do utworów samoistnych, dlatego też przy okazji omawiania majątkowych praw autorskich nie będziemy czynili rozróżnienia w tym względzie (por. rozdział IV).

Podobnie jak jest to w przypadku programów komputerowych, zasadą jest wy-łączność podmiotu uprawnionego z tytułu stworzenia danej bazy danych na decydowanie ojej opracowaniu, np. tłumaczeniu (por. art. 2 ust. 2 zd. 2 i art. 74 ust. 4 pkt 4 PrAut), choć jednocześnie ustawodawca uelastycznia, podobnie jak jest to odnośnie do programów komputerowych, zasady korzystania z chronionych prawem autorskim baz danych-z myślą o legalnych ich użytkownikach (art. 171 i75ust. 1 PrAut).

Dotyczyć to będzie np. przedruków, stosowanych często w czasopismach, choć w praktyce przeważają zdecydowanie przedruki bieżących artykułów, nie zamawianych jednak przez wtórnie posługującego się nimi wydawcę.

Zupełnie inaczej proporcje te przedstawiają się w wypadku zbiorów utworów. Wystarczy powołać najbardziej charakterystyczne dla tego typu niesamoistnych dzieł antologie, stanowiące uporządkowane przez ich autora podsumowanie twórczości literackiej minionego okresu w określonym jej fragmencie.

Ustawa zakłada kumulatywne występowanie obu przesłanek, wobec czego muszą być one postrzegane we wzajemnym powiązaniu między sobą. Zresztą w praktyce trudno znaleźć przypadki, w których wnoszeniu do konkretnego dzieła twórczych elementów nie towarzyszy posiadanie przez nie indywidualnego, nacechowanego osobowością twórcy charakteru.

Wymogu indywidualizacji nie można mimo to interpretować zbyt liberalnie. Nie wystarcza bowiem sama możliwość przypisania danego utworu autorstwu konkretnego twórcy, np. dzięki podpisaniu się przez niego na rękopisie powieści. Indywidualizacja dotyczy wszak nie tyle identyfikacji podmiotowego pochodzenia utworu, co raczej stwierdzeniu nacechowania go charakterystycznymi dla danego twórcy elementami, co najczęściej określane jest mianem stylu czy metody tworzenia. Nie zawsze piętno to może zostać wystarczająco zaakcentowane i nie w każdym przypadku ma ono istotniejsze znaczenie, zwłaszcza biorąc pod uwagę dzieła techniczne, w tym informatyczne.

Z drugiej strony, należy zauważyć, iż niezależnie od czasowych granic ochrony konkretne dzieło może być kwalifikowane jako twórcze w rozumieniu prawa autorskiego, nawet wówczas jeśli pochodzi z odległej przeszłości (por. np. nowy art. 993 ustawy), a jednocześnie słowne, muzyczne lub słowno-muzyczne dzieła sztuki ludowej będą w większości przypadków spełniały ustawowe cechy utworu (por. art. 1 ust. 1 ustawy), mimo iż duża ich część jest dziełami anonimowymi.

Po drugie zaś, w ramach prac nowelizacyjnych wysunięta została nie zrealizowana propozycja, aby w kontekście art. 69 ustawy doprowadzić do zawężenia tej kategorii podmiotowej do zakresu jedynie głównego reżysera audiowizualnego dzieła (co prowadziłoby do eliminacji z uprzywilejowanej pozycji pozostałych reżyserów, pracujących nad danym utworem, zajmujących się w trakcie jego realizacji reżysero-waniem, czyli tzw. drugich reżyserów czy asystentów reżysera, którzy w celu dowiedzenia swojego współtwórczego statusu musieliby udowodnić wniesienie w powstanie konkretnego utworu swojego twórczego, niesamoistnego wkładu).

Egzekucja w celu zniesienia współwłasności i egzekucja z nie-ruchomości mogą toczyć się jednocześnie. W razie sprzedaży nieruchomości w toku jednej z tych egzekucji – drugą zawiesza się, a po uprawomocnieniu się postanowienia o przysądzeniu własności – umarza się.

1. Nie zachodzą żadne przeszkody do wszczęcia egzekucji z nieruchomości, jeżeli toczy się egzekucja w celu zniesienia współwłasności i odwrotnie. Obie bowiem mogą się toczyć niezależnie od siebie. Niektóre jednak czynności jednej mogą mieć znaczenie dla drugiej, np. opis i oszacowanie, chyba że zaszły zmiany w stanie nieruchomości lub w cenie.

W wypadku gdy według przepisów szczególnych przysługuje jednostce gospodarki uspołecznionej prawo pierwokupu nieruchomości rolnej wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, postanowienie o przybiciu po jego uprawomocnieniu się sąd doręcza uprawnionemu do wykonania prawa pierwokupu. W tym wypadku bieg terminu do wykonania przez nabywcę warunków licytacyjnych rozpoczyna się z chwilą bezskutecznego upływu terminu do wykonania prawa pierwokupu.

Na podstawie wniosku o wszczęcie egzekucji komornik przesyła do właściwego sądu wniosek o ujawnienie wszczęcia egzekucji w księdze wieczystej lub o złożenie wniosku do zbioru dokumentów.

§ 2. We wpisie w księdze wieczystej lub zarządzeniu złożenia wniosku do zbioru dokumentów oraz w obwieszczeniu o licytacji należy podać, że egzekucja ma na celu zniesienie współwłasności.

Przeciwko dłużnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą w formie przedsiębiorstwa jest dopuszczalna egzekucja z dochodów uzyskiwanych z tej działalności przez ustanowienie zarządu nad przedsiębiorstwem.

§ 2. Do zarządu ustanowionego na podstawie paragrafu poprzedzającego stosuje się odpowiednio przepisy o zarządzie w toku egzekucji z nieruchomości.

1. Egzekucja z dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej przeciwko dłużnikowi prowadzącemu tę działalność jest dopuszczalna jedynie przez ustanowienie zarządu nad przedsiębiorstwem. Do ustanowionego w ten sposób zarządu stosuje się przepisy o zarządzie w toku egzekucji z nieruchomości.

Zarządzając wykonanie aresztu, sąd wydaje komornikowi nakaz na piśmie z odpowiednim uzasadnieniem. Wraz z przystąpieniem do wykonania nakazu komornik doręcza go dłużnikowi.

§ 2. O wykonaniu aresztu w stosunku do dłużnika pełniącego służbę wojskową lub funkcjonariusza Milicji Obywatelskiej sąd zwraca się do właściwego organu przesyłając mu w tym celu nakaz.

Areszt wykonywa się przez osadzenie dłużnika w pomieszczeniu na ten cel przeznaczonym, oddzielnie od osób pozbawionych wolności w trybie postępowania karnego i administracyjnego. Dłużnik powinien jednak podczas przebywania w areszcie być według możności zatrudniony zarobkowo w granicach jego zdolności. Z zarobku jego pokrywa się przede wszystkim koszty wykonania aresztu.