Posted in: Sąd
on: Luty 25
Majątkowe prawo do rozpowszechniania (art. 74 ust. 4 pkt 3 ustawy) służy udostępnianiu programu objętego ochroną z tytułu prawa autorskiego osobom trzecim. To od decyzji podmiotu wyłącznie uprawnionego zależy, czy będzie on zainteresowany rozpowszechnianiem swojego programu oraz w jakiej formie będzie chciał to uczynić.
Jeżeli chodzi z kolei o art. 74 ust. 4 pkt 3, to w wyniku zmian nowelizacyjnych z 9.6.2000 r. został on^poważnie okrojony – poprzez wykreślenie jego końcowej, roz-budowanej części, poświęconej szczególnej w stosunku do art. 51 ust. 2 ustawy kon-strukcji wyczerpania prawa. Obecnie więc wyczerpanie prawa w przypadku programów komputerowych odbywa się na takich samych zasadach, jak odnośnie do pozostałych utworów, z wyeliminowaniem istniejących wcześniej w tym przedmiocie różnic (w ramach nowelizacji wykreślone zostało całe zdanie 2 art. 74 ust. 4 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym wraz z pierwszą sprzedażą egzemplarza, na którym program został utrwalony, przez uprawnionego lub za jego zezwoleniem, wyczerpywało się prawo do rozpowszechniania tego egzemplarza nie naruszało to prawa do kontroli dalszego najmu lub dzierżawy programu komputerowego lub jego egzemplarza). I tak np., jeżeli chodzi o utwory w ogólności, to przed wejściem w życie omawianej nowelizacji wyczerpaniu podlegał, podobnie jak obecnie, obrót ich egzemplarzami, który zasadniczo w praktyce sprowadza się do sprzedaży materialnych nośników, na których utwory zostały utrwalone. W przypadku zaś programów komputerowych przed nowelizacją wyczerpanie prawa w rozumieniu poprzedniego brzmienia art. 74 ust. 4 pkt 3 dotyczyło rozpowszechniania ich egzemplarzy, przez które to określenie rozumieć należy, zgodnie z definicją z art. 6 pkt 3 ustawy, wszelkie formy ich publicznego udostępniania, a więc nie tylko sprzedaż (rozpowszechnianie może następować przez publiczną prezentację, użyczenie, najem itp.). Wynikało z tego, że instytucja wyczeipania prawa w przypadku programów komputerowych miała przed nowelizacją szerszy zasięg przedmiotowy niż w regulacji ogólnej, skoro obrót egzemplarzami stanowi tylko jedną z fonu ich rozpowszechniania.
Read More